صدور حکم بیش از ۶۰ سال حبس برای فعالان حقوق زنان، برای ما که به صدور احکام سنگین در ایران برای جرم ناکرده عادت داریم، هم شوکه کننده بود. صبح روز هشتم فروردین، حکم بازداشت‌شدگان مردادماه ۱۴۰۲ در گیلان توسط شعبه سوم دادگاه انقلاب رشت به ریاست قاضی مهدی راسخی صادر شد.
بر اساس این احکام:«زهره دادرس» به ۹ سال و ۶ ماه حبس (به اتهام تشکیل گروه با هدف برهم زدن امنیت ملی به ۶ سال و یک روز حبس تعزیری و به اتهام اجتماع و تبانی، به ۳ سال و شش ماه و یک روز حبس تعزیری) محکوم شد. همچنین«فروغ سمیع‌نیا»، «سارا جهانی»، «یاسمین حشدری»، «شیوا شاه سیا»، «نگین رضایی»، «متین یزدانی»، «آزاده چاووشیان» و «زهرا دادرس» هریک به ۶سال و ۳ ماه و ۱۷ روز حبس (اجتماع و تبانی به سه سال و شش ماه و یک روز حبس و برای اتهام عضویت در گروه، به دو سال و هفت ماه و شانزده روز حبس) محکوم شدند. از سوی دیگر «جلوه جواهری» و «هومن طاهری» به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۱سال حبس تعزیری محکوم شدند.
صبح روز ۲۵ مردادماه ۱۴۰۲، این فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی با یورش ماموران امنیتی به منازل خود در شهرهای رشت، انزلی، لاهیجان و فومن بازداشت شده وپس از گذران قریب به دوماه، همگی این فعالین در فواصل زمانی متفاوت، با تودیع قرار وثیقه به‌صورت موقت از زندان لاکان رشت آزاد شدند.
واضح است که صدور این احکام سنگین که هیچ تناسبی با میزان جرم تعریف شده همین نظام هم ندارد معنایی جز انتقام جویی از جنبش زنان و فعالانی که سالهاست برای برابری زنان و مردان تلاش می کنند نمی دهد. جمهوری اسلامی که متحمل شکست سختی از جانب زنان شده است، دست به مجازات زنان می زند تا از جمله شکست خود را لاپوشانی کند. در ماه‌های گذشته علی رغم فشارهای سنگین و مجازات‌هایی که برای بی حجابی در نظر گرفتند، ما هم چنان شاهد حضور زنان با پوششی خلاف مقررات اسلامی بودیم. از این منظر جمهوری اسلامی نتوانسته رنگ ایدئولوژیک خود را به خیابان‌های کشور بزند و فضا را به قبل از شهریور ۱۴۰۱ برگرداند. زنان بی حجاب در خیابان‌ها راه می‌روند که بگویند این ما هستیم که چهره شهر را جلوه می دهیم. رنگ ماست که بر در و دیوار نقش می زند. جدال دائم میان زنان و نیروهای جمهوری اسلامی بر سر غلبه الگوی مورد نظر نظام اسلامی و زنان در خیابان‌ها ادامه دارد ولی برغم جاری بودن این جنگ هر روزه چهره خیابان تفوق ارزش های فرهنگی نسل امروزی و فرهنگ سکولار را بر ایدئولوژی اسلامی نشان می دهد. جمهوری اسلامی در برگرداندن چهره شهر به نماد ایدئولوژیک تحمیلی خود شکست خورده است و برغم هزینه های سنگین برای زنان، از کشتن و کور کردن در خیابان و زندان و شکنجه در خیزش «زن، زندگی، آزادی» گرفته تا جریمه مالی و ممنوع الکاری و ممنوع الخروجی آن‌ها نتوانسته‌اند خیابان‌ها را به تسخیر خود درآورند. جمهوری اسلامی با صدور احکام سنگین برای فعالان زنان و از این دست انتقام جویی ها نمی تواند آب رفته را به جوی بازگرداند. مردم از این نظام متنفرند و منتظر فرصتی دوباره هستند. در راستای کمک به شکل گیری چنین فرصتی و مقابله موثر با سرکوب بیرحمانه فعالین حقوق زنان و صدور احکام تبهکارانه قضایی، همانطور که فعالان جنبش زنان تاکنون بارها یادآور شدند دو رویکرد همزمان و به شکل بلافصل در برابر جنبش زنان حائز اهمیت است. اول: افزایش دامنه کنشگری سازمان یافته هم روند با کاهش حداکثری هزینه های انسانی فعالیت سازمان یافته در بستر جمع بندی انتقادی شکل های اصلی فعالیت ها و اقدامات مبارزاتی جاری و دوم: تقویت پیوندهای مبارزاتی میان فعالین حقوق زنان با سایر بخش ها و لایه های کنشگران جنبش های اعتراضی و ضد دیکتاتوری و بسترسازی اقدام مشترک جمعی برعلیه سرکوب سازمان یافته حاکمیت.
اتحاد کارگران انقلابی ایران
پنجشنبه 9 فروردین 1403 و 28 مارس 2024
اتحاد کارگران انقلابی ایران 
بیان دیدگاه