امیر جواهری لنگرودی: در جمهوری اسلامی با سه شکل گوناگون از برپایی اول ماه مه (۱۱اردیبهشت)، روزهمبستگی بین‌المللی طبقه کارگر روبرو هستیم .
شکل اول: برگزاری جشن اولِ ماه مه درون زندان های نظام اسلامی، و به صورت مشخص درون زندان اوین است. شرکت کنندگان متشکل از فعالین زنان، کارگران، معلمان و دیگر کنشگران جنبش های اجتماعی هستند. به لطف وحشت حکومت از گسترش موج همبستگی بین فعالین بخشهای گوناگون جنبش های اجتماعی و طبقاتی، تعداد شرکت کننده گان این جشن روز بروز بیشتر شده اند. رضا شهابی، حسن سعیدی، کیوان مهتدی، داوود رضوی، رسول بداقی، جعفر ابراهیمی، محمد حبیبی، سپیده قلیان، ریحانه انصاری‌نژاد، عسل محمدی،هیراد پیربداقی، آنیشااسدالهی، سرونازاحمدی، کامیار فکور، حسن ابراهیمی، ژاله روحزاد، الدوز هاشمی، کیوان صمیمی، علی‌رضا بهشتی شیرازی و عبدالله مؤمنی بخشی از شرکت کننده گان این جشن هستند.
شکل دوم: نمایشی از گرامیداشت اول ماه مه، روز جهانی کارگر، را به شکل اعتراضات و اعتصابات در بخش های مختلف تولیدی و خدماتی، و اعتراضات خیابانی شاهد هستیم. نمایشی که پایه های رژیم را به لرزه انداخته است.
شکل سوم: نمایشی پوشالی از به سخره گرفتن روز جهانی کارگر که توسط اعوان و انصار حکومتی و ابواب جمعی شبه امنیتی خانه کارگر قرار است روی پرده برود. بازدید از قبر خمینی، دیدار با خامنه ای و ابراهیم رئیسی، و جلسه با کارفرمایان از جمله برنامه هائی هستند که در طول یک هفته از سوی اینها به اجرا دربیاید.
بگذارید از اینجا نقبی بزنیم به سخنان خامنه ای در روز اول سال جدید، که سال جاری را سال «مهار تورم و رشد تولید» نامید. اولین ماه سال به پایان رسیده است و هنوز هیچ بنی بشری در جمهوری اسلامی اعلام نکرده است که ادعای امسالِ خامنه ای چگونه اجرائی خواهد شد. نگاهی بیاندازیم به واکنش های بخشی از مقامات حکومتی به این موضوع:
علی‌حسین رعیتی‌فرد، معاون روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی : کارگران به عنوان مهمترین عامل انسانی تولید کالا و خدمات، با اخلاق حرفه‌ای و مهارت‌آموزی حین کار، وجدان و انضباط کاری، نقشی بی‌بدیل در افزایش کارآیی و اثربخشی بنگاه‌های کسب وکار، تقلیل بهینه قیمت تمام‌شده محصولات، مهارتورم، رشد وگسترش کمی و کیفی تولید برعهده دارند. رویکرد اصلی هفته کارگر، بسترسازی رشد تولید ومهار تورم است.
احمد جنتی: توجه به رهنمودهای رهبر معظم انقلاب به حل مشکلات کشور و تحقق شعار سال که «مهار تورم و رشد تولید» است کمک خواهد کرد و این نکات تضمین کننده پیشرفت کشور و زمینه‌ساز حل مسائل مهمی است که با آنها روبه‌رو هستیم.
محمد مادرشاهی، دبیر گروه فقه اقتصادی پژوهشگاه فقه نظام ازنهادهای حوزه علمیه: تنها کسانی به عمق شعار دقیق خامنه ای می رسند که از ضیق بندهای تفکر نئولیبرالی نجات یافته اند. به ادعای وی حوزه‌های علمیه برای مساله تورم، مسائل بانکی و ارزی در کشور راهکار عملیاتی دارد. مادرشاهی همچنین در دیداری که رئیسی با علما و روحانیون در ماه رمضان داشت، گفته بود: علت تورم در ایران را میتوان در سه عامل مهم وادادگی در ارز، خلق پول در ساختار عملیات بانکی و افزایش نقدینگی در کنارمشکل نقدینگی واحدهای تولیدی، و انحصارات شدید وظالمانه دانست و مهمترین راهکار افزایش تولید دخالت دادن عموم مردم و اقتصادمردمی است که با اقتصاد بخش خصوصی متفاوت است.
روزنامه دنیای اقتصاد: وجود سی میلیون نفر درکشور زیر نکته‌‌‌ای دور از واقعیت نیست؛ عددی که ممکن است درسال آینده حتی سیر صعودی به خود بگیرد.
آپارات حاکمیت اسلامی در تناقضی عجیب گرفتارآمده است. ازیک سو از»مهارتورم» و «رشد تولید» یاد می کنند و از سوی دیگرمراکز تجاری را پلمب می کنند. به این خبر توجه کنیم: یک مجتمع تجاری با چهارصد و پنجاه فروشگاه پلمب شد. مجتمع تجاری اپال را در راستای اجرای طرح عفاف و حجاب پلمب کردند. با پلمب شدن این مرکز هزاران نفر بیکار شده اند. این مرکز تجاری ماهیانه بیش از یکصدهزار نفر بازدید کننده داشته است.
اگرپلمب مراکزی با۵۰۰ یا ۱۰۰۰ واحد تجاری ادامه داشته باشد، چه میزان تولیدکننده و تامین کننده اجناس این واحدها از تعطیلی ناشی از پلمب متاثر شده و متضرر میگردند؟ چه کسانی ضرر و زیان این تولیدکننده گان و تامین کننده گان را جبران خواهند کرد؟
کدامین قضات و با استناد با کدام قانون حکم به، مجرم شناختن دسته جمعی مغازه داران یک مجتمع تجاری داده اند؟ آن هم به خاطر بی روسری بودن مشتریان زنی که ممکن است وارد مغازه بشوند؟!
تحریم های گسترده را هم به این معادله اضافه کنیم. با جامعه ای روبرو هستیم که امکانات اولیه برای رشد را در اختیار ندارد، حفظ وضع موجود، آنها را به سمت جدایی ازجهان می برد. جمهوری اسلامی بازارهای جهانی و منطقه ای را به کشورهائی هم چون ترکیه، گرجستان، و کشورهای عربی، از جمله امارات متحده عربی باخته است. مطابق آمارمرکز پژوهشهای مجلس چهار سال است که طراز سرمایه گذاری منفی است. امنیتی برای سرمایه خارج از محدوده حکومتیان وجود ندارد. کشوری که ثروت تولید نکند، رشدش هم محلی ازاعراب نخواهد داشت. مجموعه شرایط نشان می دهد که:
الف: در سیستم حاکم کنونی نه اراده ای برای تغییر وجود دارد و نه این سیستم توانی برای پیش بردن تغییرات احتمالی را دارا می باشد.
ب: تمرکز بخش های بزرگ اقتصادی نزد نهادهای امنیتی و نظامی، و مجموعه عملکرد تاکنونی باندهای مافیائی قدرت نشان داده است که حتی امید بستن به سرمایه گذاری نئولیبرالهای خارج از دایره قدرت هم بیهوده است.
پ: جمهوری اسلامی نه تنها فعالین دلسوز کارگری، فرهنگی، زنان، دانشجویان، زیست محیطی و فعالین اقوام گوناگون را حمایت نکرده و نمی کند، بلکه شمشیر را علیه آنها از رو بسته است. این به این معناست که نه خامنه ای و نه اعوان و انصارش، برای مهار تورم و رشد تولیدِ ادعائی اجازه نخواهند داد مردم به شکل مستقیم و دور از حاکمیت سرمایه به تغییر بنیادی امور اقتصادی خودشان دست بزنند.
امید ما امّا به خود ماست. روز کارگر روز استقلال طبقهِ سازنده ی کارگر از هر قدرت و حکومتی است. ما بیشمارانیم و سازندگان فردا، ما دست در دست هم، زنانمان شانه به شانه مردان، در حال تکثیر شدن هستیم. ما ایمان داریم که آینده از آن ماست.
اتحاد کارگران انقلابی ایران 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟