گندم آزاد فر
خامنه‌ای ضحاک، می‌کشیمت زیر خاک
ویدئویی کوتاه (حدود ۱۱ ثانیه) پس از آزادی سپیده قلیان، بعد از بیش از چهار سال زندان، منتشر شده که او را لحظاتی پس از آزادی مقابل زندان اوین درکنار پدرش نشان می‌دهد که می‌گوید: «نه!… صبرکنید دوباره می‌گم» فاصله می‌گیرد و روبه دیوارهای زندان فریاد می‌زند: «خامنه‌ای ضحاک، می‌کشیمت زیر خاک…»
مزدوران بیت ولایت فقیه تاب این چند ثانیه شعار زنی جوان و شجاع را پس از آزادی نیاورده به شکلی غیرقانونی او را ساعاتی بعد، خارج از محدوده‌ی قضائی و حدود اختیارات خود، در جاده‌ای خارج از شهر که همراه خانواده‌اش به شهر خود (اهواز) می‌رفت ربودند و مجدداً به بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین بردند.
این آدم ربائی ثابت کرد مدعی و شعارهای ظاهری زیبای خامنه‌ای حرف مفتی بیش نبوده. او پیش‌تر به بسیجیان زنجیرپاره‌کرده‌اش که آماده‌ی هر جنایتی هستند، گفته بود: «اگر عکس مرا هم پاره کردند باید سکوت کنید»…
اما چه شده که آتش‌به‌اختیاران را بی‌اختیار کرده و چنین مفتضحانه، تاب یک شعار را نداشتند؟ سپیده‌ی قلیان در یازده ثانیه با انتخاب دقیق و سردادن شعاری درست، پای دیوار اوین، پایه‌های استبداد را به لرزه درآورد. او با دهن‌کجی به آزادی _ که آزادی نیست _ همه‌ی هیمنه‌ی حاکم مستبد را به سخره گرفت. قدرت پوشالی حکومت مدعی قدرقدرتی را به چالش کشید و به جامعه‌ای خسته از ماه‌ها مبارزه و مقاومت در شرایط وخیم معیشتی جان و روحیه‌ای تازه بخشید.
سپیده قلیان با «نگاهِ بی‌مژه‌ی محکومِ یک اطمینان در چشمِ حاکمِ یک هراس خیره» شد و پیام مردم را به او رساند: «می‌کشیمت زیر خاک» همین اطمینان و استواری او خاری در چشم حاکم مستبد است. حاکم مستبدی که هوادارنش این‌روزها مذبذب و لرزانند و هراسان از سقوطی که در پیش است. سقوط تا زیر خاک که سپیده‌ی انقلاب مردم آزادیخواه نویدبخش آن است.
یازده ثانیه کافی‌ست تا همه‌ی پوچی پوشالی حکومتی را عیان سازد و قدرت زن این سرزمین را پس از سرکوب‌ها و زن‌کشی‌ها ثابت کند. یازده ثانیه کافی‌ست تا قاتل جوانان این سرزمین را به محاکمه بکشد. یازده ثانیه و یک تن. یک سپیده که نوید روز روشن و فردای این سرزمین است. سپیده‌ای که صدای ماست، صدای او باشیم!
۲۶.۱۱.۱۴۰۱
اتحاد کارگران انقلابی ایران 