اتحاد کارگران انقلابی ایران: رئیس قوه قضائیه طی نامه ای از خامنه ای خواست با عفو تعدادی از زندانیان موافقت کند. بازداشت شده گان خیزش انقلابی ی زن زندگی آزادی، و محکومان دادگاه های عمومی و انقلاب و سازمان قضائی نیروهای مسلح از جمله کسانی هستند که قرار است خامنه ای با عفو آنان موافقت کند. این «عفو» و تخفیف مجازات» آنطور که در نامه اژه ای به خامنه ای آمده مشروط است به «عدم ارتکاب جاسوسی به نفع اجانب، عدم ارتباط مستقیم با عوامل سرویس‌های اطلاعاتی خارجی، عدم ارتکاب قتل و جرح عمدی، عدم ارتکاب تخریب و احراق تاسیسات دولتی و نظامی و عمومی، و نداشتن شاکی یا مدعی خصوصی». و تازه کسانی که از این غربال خونین می گذرند باید چنانچه، «میزان» خبرگزاری قوه قضاییه یادآور شده است «با اظهار پشیمانی و ندامت، تقاضای بخشش» کنند.
طرح عفو زندانیان مشروط به پشیمانی و تقاضای بخشش از سوی رژیم در حال حاضر هدف های زیر تعقیب می کند:
اول: تلاش برای پرده پوشی دستان خون آلود حاکمیتی که با بازداشت های گسترده و سراسری و شکنجه و قتل و تجاوز به بازداشت شده گان مرتکب جنایت در حق بشریت شده و با اعتراض گسترده داخلی و بین المللی روبروست.
دوم: ترویج روحیه یأس و سرخوردگی در میان مردم با مشروط کردن «عفو» به ابزار ندامت و پشیمانی.
سوم: با بالا بردن تابلوی عفو، تقلا می کند به مردم ایران، افکار عمومی بشردوست و حامی انقلاب ایران در عرصه بین المللی، و قدرت های خارجی این پیام را برساند که، نظام جمهوری اسلامی همچنان با ثبات و مقتدر است، که اگر نبود و لرزان و رو به فروپاشی بود، عفو نمی داد.
چهارم: بیرون کشیدن موج بازداشت های گسترده و جاری از زیر نورافکن تمرکز افکار عمومی و رسانه های خبری با گرد و خاک در باره عفو زندانیان. ترفند تبلیغاتی عفو و تبلیغ برای آن در حالی جریان دارد که هیج آمار دقیقی در باره تعداد آزاد شده گان احتمالی و نسبت آن با کسانی که در همین یک هفته اخیر در سراسر کشور بازداشت شده اند، وجود ندارد.
پنحم: تضعیف مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و اعتراض علیه اعدام، که دامنه هر دو در ماههای اخیر گسترش یافته و با تجمعات خانواده های قربانیان آسیب های اجتماعی در برابر زندان ها، و شعارها و پلاکاردهای مطالبه آزادی زندانیان سیاسی در تجمعات اعتراضی همراه بوده است.
ششم: کاستن از فشار بین المللی بر رژیم و فضاسازی برای لابی هایش در خارج از کشور در تبلیغ «عفوملوکانه» به عنوان گامی در راستای آشتی حاکمیت با مردم و غیر ضروری بودن ادامه اعتراض جهانی به نقض حقوق بشر.
اما رژیم با بالا بردن تابلوی عفو مشروط زندانیان بی گناه خیزش آبان به هیچ کدام از این هدف ها نخواهد رسید. جنبش تسلیم نمی شود و مبارزه برای رهایی از شر دیکتاتوری ادامه دارد.
زنان و مردانی که در طی پنج ماه گذشته توسط نیروهای تحت امر خامنه ای، به اشکال مختلف، در محل کار و خانه و یا در دانشگاه و خیابان، با وحشی ترین شکل ممکن ربوده، بازداشت و زندانی شده اند، جرمشان این است که با دیکتاتور مخالف هستند. اینکه دیکتاتور فرمان سرکوب را صادر کرده و بعد برای گذاشتن سرپوش بر جنایت خود بخواهد فرمان عفو صادر بکند، طنزی است تلخ. امضای خامنه ای پایِ فرمان عفو به خون این مردمان آغشته است.
باور داشتن به ادعای وجود رحم و مروت و رأفت نزد دیکتاتوری که مزدورانش در پنج ماه گذشته، حداقل روزی دونفر از بهترین جوانان این مملکت را در کوچه، خیابان، زندان، دانشگاه و مسجد و خانقاه به قتل رسانده اند، و براساس آمارهای خودشان روزانه یکصد و سی نفر را به بند کشیده اند، حماقت زیادی لازم دارد که تنها بین مزدوران همین رژیم یافت می شود.
اتحاد کارگران انقلابی ایران 