قربانیان نظام فقر و جنایت به حال خود رها شده اند. درب ورودی زندان قزل حصار محل تجمع خانواده های زندانیانی شده است که به اتهام مواد مخدر زندانی و محکوم به اعدام شده اند! خانواده های زندانیان محکوم به مرگ خواستار تخفیف احکام زندانیان هستند.
جمهوری اسلامی با گسترش فقر و فلاکت، دلیل اصلی سوق دادن مردم به سوی ناهنجاری های شده است که سالهاست بخش بزرگی از جامعه را درگیر خود کرده است. تن فروشی به اشکال مختلف گسترش یافته است. گسترش استفاده از مواد مخدر بازار قاچاق آنرا داغ کرده است.
استیلای سپاه بر مبادی ورودی کشور، دست این ارگان را برای قاچاق، از جمله واردات انحصاری مواد مخدر باز گذاشته است. مافیای مواد مخدر نیروی خود را از بین آسیب پذیرترین اقشار جامعه، از بین کسانی که اولین قربانیان فقر و گرانی هستند، انتخاب کرده است. اینها باید کسانی باشند که هیچ نیروی انساندوستی جسارت حمایت از آنها را نداشته باشند. قربانیان باید نمایشی از تفاله باشند تا هرگونه حمایتی از آنان در بین توده میلیونی مردم از پیش محکوم به شکست باشد. انسانهائی که قبل از اعدام، محکوم به مرگی تدریجی در کثافتی باشند که حاکمیت برایشان رقم زده است.
این قربانیان کارکردی دوگانه دارند. برای قاچاق و توزیع مواد مخدر بکار گرفته می شوند تا وقتی که به مهره ای سوخته تبدیل شوند. بعد باید به دار آویخته شوند تا شاهدی شوند بر ادعای مبارزه با مواد مخدر سیستمی که انحصار مواد مخدر را در دست دارد.
اعتراض خانواده این قربانیان علیه اعدام، در زمانه ای که هیچ کس و نیروئی از اعتراض آنان حمایت نمی کند، همزمان دو سویه دارد. یک: آنان فرزندان و همسران خود را زنده می خواهند. دو: برای این مطالبه امیدشان به حمایت مردمی آنقدر ناچیز است که جلادان را واسطه قرار می دهند. تصویر قاسم سلیمانی را به نمایش می گذارند و از خامنه ای درخواست عفو می کنند.
اعدام قتل دولتی است! قتل یک انسان، قتل انسانیت است.علیه احکام اعدام از اعتراض خانواده های زندانیان محکوم به اعدام حمایت کنیم و صدایشان باشیم.
اتحاد کارگران انقلابی ایران 